حساسیت و بدبینی بیش از حد همسر

[saba-negaran]

سلام
من خانمی 36 ساله هستم که یازده ساله ازدواج کردم و یک بچه هشت ساله دارم. ازدواج ما با آشنایی من و همسرم در دانشگاه شروع شد و شهر زندگی ما در دو استان مجاور بود.

اوایل زندگی ما خیلی خوب بیش می رفت ولی بلافاصله بعد از تولد بچه همسرم مثل یک آتشفشان همه اونچه رو که در دل خودش جمع کرده بود بیرون ریخت و من متوجه حساسیت بیش از حد او نسبت به کارها و رفتارهای مادرم شدم.

در خانه ما به نوعی زن سالاری بود ولی همسرم خودش رو به شدت سنتی میدونه و کاملا مردسالارانه رفتار می کنه. چند سال بعد از تولد بچه ما مکان زندگیمون رو عوض کردیم و الان در شهری زندگی می کنیم که خیلی از خانواده هر دومون دور هستیم.

در طول این سالها همسرم هربار به بهانه ای ارتباط من را با خانواده ام کم و کمتر کرده و دلیلش اینه که اونها میخوان زندگی ما رو به طلاق بکشونند.
من تا حدی به همسرم حق میدم و بعضی رفتارهای مادرم رو نادرست میدونم. به همین دلیل تا حالا با محدودیت های همسرم کنار اومدم و اونا رو رعایت می کنم. اگرچه نمی تونم باور کنم که خانواده ام راضی به از هم باشیده شدن زندگی من باشند.
اما حالا همسرم یک قرارداد نوشته که مادر من تا ابد حق نداره به خانه ما بیاد یا بچه ما رو ببینه. همسرم انتظار داره که من بدون هیچ بحثی سریع قرارداد رو امضا کنم و چون من باهاش بحث کردم و خواستم با شروطی قرارداد رو امضا کنم با من قهر کرده. الان هشت روزه که هیچ صحبتی نمی کنه و من هم سر سنگینم. البته من وظایفم در خونه مثل قبل انجام میدم.
ممنون میشم از مشاورین سایت اگه به من راهنمایی بدین که چه کنم؟ لطفا نگین مشاوره حضوری برم چون اصلا امکانش رو ندارم.
با تشکر

[ALI.ENG]

با سلام
دوست عزیز اینکه شوهر شما نمیخاد مادرتون نزدیک شما بشه دو حالت داره:
الف) اینکه با خودش مشکل و خصومت شخصی پیدا کرده و ربطی به طلاق شما نداره
ب) این شکش بر اساس یه سری اتفاقات و تغییر رفتارهای شما بعد از ملاقات مادرتون اتفاق افتاده.
در هر دو صورت هر یک از زوجین باید برای ازدواج فداکاری کنند و حال نوبت شماست اگه همسرتون ازتون میخاد اینکارو بکنید. خب بدون نوشتن قرارداد هم میتونید قبول کنید
و یه مدت مادرتون رو دور از خودتون نگه دارید و تو این مدت بیشتر به همسرتون برسید و سعی کنید بفهمید مادرتون چه کارها و چه حرفهایی میزد که باعث شده
همسرتون از بودن ایشون در کنار شما ناراضی باشه...اگه واقعا ایشون حق داره که بهتره همچنان دور بمانید ولی اگه بعد یه مدت چند ماهه مشکلات بین همسر و مادرتون رفع شد
باز هم ایشون میتونند بیاند و ....
در هر صورت زندگی مشترک ارزش فداکاری رو داره

[saba-negaran]

سلام و خیلی ممنونم که جواب دادید.
من تمام محدودیت ها رو تا الان پذیرفتم. ارتباط من با خانواده ام الان فقط در حد یک تماس تلفنی در هفته هست که فقط صحبت از چیزای معمولی هست در حدی که بدونن ما زنده هستیم و هیچ چیزی از مسایل زندگی رو به اونها نمیگم. اونا حق ندارن با بچه ما حتی صحبت تلفنی داشته باشند یا عکسی از ما یا بچه رو ببینند.

من همه محدودیت ها رو پذیرفتم به این امید که شاید همسرم راضی بشن ولی انگار هربار که من محدودیت ها رو پذیرفتم همسرم فکر کردن انگار خیلی به من فشار نیومده و می خوان بیشتر منو آزار بدن.

حرف من برای امضای قرارداد این بود که می خواستم این قرارداد پایان همه این درگیریها باشه و دوباره بعد از چهار یا پنج ماه همسرم دوباره بهانه ای پیدا نکنند و محدودیت جدیدی رو بخوان.
طبق این قرارداد من اجازه دارم خواهر و پدرم رو ببینم. من از این می ترسم که چند ماه دیگه بخوام برای همین یه ذره دوباره التماس کنم.

خواهش می کنم نظرتون رو بگید در برزخ بدی گرفتار شدم.

[ALI.ENG]

سلام و خیلی ممنونم که جواب دادید.
من تمام محدودیت ها رو تا الان پذیرفتم. ارتباط من با خانواده ام الان فقط در حد یک تماس تلفنی در هفته هست که فقط صحبت از چیزای معمولی هست در حدی که بدونن ما زنده هستیم و هیچ چیزی از مسایل زندگی رو به اونها نمیگم. اونا حق ندارن با بچه ما حتی صحبت تلفنی داشته باشند یا عکسی از ما یا بچه رو ببینند.

من همه محدودیت ها رو پذیرفتم به این امید که شاید همسرم راضی بشن ولی انگار هربار که من محدودیت ها رو پذیرفتم همسرم فکر کردن انگار خیلی به من فشار نیومده و می خوان بیشتر منو آزار بدن.

حرف من برای امضای قرارداد این بود که می خواستم این قرارداد پایان همه این درگیریها باشه و دوباره بعد از چهار یا پنج ماه همسرم دوباره بهانه ای پیدا نکنند و محدودیت جدیدی رو بخوان.
طبق این قرارداد من اجازه دارم خواهر و پدرم رو ببینم. من از این می ترسم که چند ماه دیگه بخوام برای همین یه ذره دوباره التماس کنم.

خواهش می کنم نظرتون رو بگید در برزخ بدی گرفتار شدم.

دوست گلم اول از همه اصلا نگران هیچ موضوعی نباش
تمام مشکلات با گفتمان حل میشه...همون طوری که شاهد هستیم بزرگترین مشکلات جهان امروزی با مذاکره حل میشه و نه با جنگ...
نظر من اصلا نگران اینده نباش... همین امروز با همسرتون صحبت کنید و حتی استقبال کنید..
مثلا میتونید اینطوری بگید به همسرتون: ( عزیزم با اینکه مادرم هیچ وقت قصد دخالت تو زندگیمون و خراب کردن رابطه ما رو نداشته ولی باز هم من به خاطر نگرانی تو حاضرم هرکاری بکنم... و.... )
بعد این هم سعی کنید تو زندگیتون یه بازنگری داشته باشید و ببینید که کجای زندگیتون کم و کسری احیانا میزارید و یا کاری میکنید که همسرتون حس میکنه بهش سردتر شدین...
باور کنید گفتم عشقم و زندگیم و .... و محبت فراوان به همسر در دراز مدت به خودتون برمیگرده و همسرتون در نهایت از کارهای خودش خجالت میکشه و اون روز شما بهترین فرد تو زندگیش میشید
یعنی از ته دلش اونقدر بهتون اعتماد پیدا میکنه که دیگه بودن در کنار مادرتون اونو اذیت نمیکنه و ..... و میفهمه که زندگی با اونو به هیشکی نمیدی حتی حرفهای مادرت
پس این اعتماد و قوت قلب رو رو ایجاد کن

[farokh]

سلام
من خانمی 36 ساله هستم که یازده ساله ازدواج کردم و یک بچه هشت ساله دارم. ازدواج ما با آشنایی من و همسرم در دانشگاه شروع شد و شهر زندگی ما در دو استان مجاور بود.

اوایل زندگی ما خیلی خوب بیش می رفت ولی بلافاصله بعد از تولد بچه همسرم مثل یک آتشفشان همه اونچه رو که در دل خودش جمع کرده بود بیرون ریخت و من متوجه حساسیت بیش از حد او نسبت به کارها و رفتارهای مادرم شدم.

در خانه ما به نوعی زن سالاری بود ولی همسرم خودش رو به شدت سنتی میدونه و کاملا مردسالارانه رفتار می کنه. چند سال بعد از تولد بچه ما مکان زندگیمون رو عوض کردیم و الان در شهری زندگی می کنیم که خیلی از خانواده هر دومون دور هستیم.

در طول این سالها همسرم هربار به بهانه ای ارتباط من را با خانواده ام کم و کمتر کرده و دلیلش اینه که اونها میخوان زندگی ما رو به طلاق بکشونند.
من تا حدی به همسرم حق میدم و بعضی رفتارهای مادرم رو نادرست میدونم. به همین دلیل تا حالا با محدودیت های همسرم کنار اومدم و اونا رو رعایت می کنم. اگرچه نمی تونم باور کنم که خانواده ام راضی به از هم باشیده شدن زندگی من باشند.
اما حالا همسرم یک قرارداد نوشته که مادر من تا ابد حق نداره به خانه ما بیاد یا بچه ما رو ببینه. همسرم انتظار داره که من بدون هیچ بحثی سریع قرارداد رو امضا کنم و چون من باهاش بحث کردم و خواستم با شروطی قرارداد رو امضا کنم با من قهر کرده. الان هشت روزه که هیچ صحبتی نمی کنه و من هم سر سنگینم. البته من وظایفم در خونه مثل قبل انجام میدم.
ممنون میشم از مشاورین سایت اگه به من راهنمایی بدین که چه کنم؟ لطفا نگین مشاوره حضوری برم چون اصلا امکانش رو ندارم.
با تشکر

اگر بخواهیم بدگمانی و سوء ظن را تعریف بکنیم این است که تصور بد از کسی است که به او یقین نداریم . یک وقت تصور نداریم که هیچی . یک وقت تصور داریم که بد نیست ولی یک وقت نسبت به کسی تصور بد داریم و به او یقین نداریم . این از مهمترین و خطرناک ترین آفات زندگی زناشویی است . یک وقت خانم نسبت به آقا یا آقا نسبت به خانم ، گمان بد می برد و بعد از همسرش سوال می کند و او استدلال می آورد ، جواب می دهد و تمام میشود . اگر بد بینی ها در این حد باشد و گاهی باشد ، ما را نگران نمی کند . اگر بدبینی ها استمرار دارد و دائم است . طرف سوال می کند و استدلال می آورد و آقا یا خانم نمی پذیرد . اگر چنین چیزی شد ، یک رذیله اخلاقی میشود . و یک اختلال روانی ایجاد می کند . اگر اختلال در کل زندگی و در همه جا باشد ، به آن اختلال پارانوئیدی میگویند و اگر فقط با همسر باشد ، اختلال هذیانی می گویند . یا به تعبیری اختلال هذیانی زناشویی می گویند که خیلی خطرناک است . آثار منفی فردی و اجتماعی دارد . انسان را دچار اضطراب می کند ، استرس خود خوری و نگرانی نشاط و امید را از انسان می گیرد . بر اساس پژوهش ها ثابت شده است که آدمهای بدبین احتمال مرگشان نوزده درصد بیشتر از آدمهای خوش بین است . حضرت علی (ع) می فرمایند : بدگمانی انسان را نابود می کند و خوش گمانی انسان را نجات می دهد . کسانیکه در این وادی افتاده اند ، باید مراقب باشند . انسانهای بدبین به بدبینی نسبت به خانم و فرزندشان بسنده نمی کنند و این بدبینی کم کم به جامعه هم سرایت می کند . ما روایت داریم : بدگمانی خطایی هست که گسترش پیدا میکند . اول در خانه است و کم کم به جامعه سرایت می کند. و گاهی به سوء ظن به اولیائ خدا و خود خدا منجر میشود . اول به خانم بدبین میشود ، بعد به جامعه و کم کم به اولیاء خدا و نهایتا به خدا بدبین میشود . و ایمان انسان از بین می رود. حضرت علی (ع) فرمودند : با سوء ظن ، ایمان معنی ندارد . علت اینکه اسلام این قدر نهی از بدبینی کرده است بخاطر همین است . ببینید ما چقدر آموزه دینی داریم . آیه 12 سوره ی حجرات می فرماید : ای کسانی که ایمان آورده اید از بسیاری از گمان ها بپرهیزید . چون بعضی از این گمانها گناه است . حضرت علی (ع) می فرماید : سوء ظن بین خودتان را کنار بیندازید . چون خدا از آن نهی کرده است . علتش این است که آفت دین است . این آفت را جدی بگیرید . و این رذیله اخلاقی را فرهنگ سازی کنیم واز بین ببرید . راه پیشگیری بهتر از درمان است . هم به جوانان عزیز که ازدواج نکرده اند و هم به کسانیکه تازه ازدواج کرده اند عرض می کنم که یکی از عوامل جدی مهم بدبینی و بد گمانی ، سوء تفاهم است . سوء تفاهم یعنی عدم درک انگیزه های و مقاصد طرف مقابل . هرکسی از ظن خود شد یار من ، از درون من نجست اسرار من . انگیزه ها را نمی داند و این باعث سوء تفاهم میشود . یکی از علل مهم سوء تفاهم بین مرد و زن ، عدم شناخت زوایای روحی زن و مرد است . اینکه خانم و آقا همدیگر را نمی شناسند . کسانی که می خواهند این مشکل را پیدا نکنند و یا این مشکل را از بین ببرند به سایت برگردند و تمام مباحث ویژگی تفاوت های فردی مرد و زن را ببینند . و کتاب هایی هم که در این مورد است مطالعه کنید . هر چقدر شما خواهر عزیز بتوانید همسرتان را بهتر بشناسید و آقا ، شما را بهتر بشناسند ، بدانید سوء تفاهم ها از بین می رود و کم تر میشود . ابهامات در زندگی زناشویی ، خیلی مشکلات ایجاد می کند . در این مورد میتونید با این شماره مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید 021-22354282 021-88422495 021-88472864